గ్రేట్ ఇల్లస్ట్రేటర్ శ్రీ కరుణాకర్

Post by Anwar Shaik.

(శ్రీ కరుణాకర్ గారి గురించి- అన్వర్ గారి ఫేస్బుక్ వాల్ నుంచి సేకరణ)

చివరి సంతకం

తెలుగు కథకు కళను అద్దిన చివరి సంతకమది- పేరు కరుణాకర్. ఆ సంతకం వెంట నడుస్తూ దానిపై అల్లుకున్న నీటిరంగు పూల అల్లికతో సాగిన జీవితం, ఆగిన జ్ణాపకం ఇది. 
తెలుగు పత్రికా చిత్రకళ రేఖ, రంగు, రూపం మా తరం తలకెక్కుతున్న రోజులు... 1990 ల మొదలు... పత్రిక పేజీల నిండా నిలువుగా, అడ్డంగా పలు కాలంస్ గా, పొట్టి ఫిల్లర్స్ గా అచ్చైన బొమ్మలు , అన్నిటా కరుణాకర్ బొమ్మలే ఐన రాజ్యం లో మా తరం ప్రయాణం మొదలైంది .

తెలుగు బొమ్మల్లొ మహాను భావులు కొందరే అయినా శైలులు ఎన్నొ. సొగసైన బాపు బొమ్మ, నాజుకు లొలికే బాలి బొమ్మ, లొగుట్టులన్ని చంద్రకే ఎరుకున్న బొమ్మ, కుంచె వేగానికి బెదిరి పాఠకుడి వల్లో వాలబోతున్న గోపి బొమ్మ ఈ జంతర మంతరం లో నిడుగా, గుండె నిండుగా నిలబడి , నిలబెట్టి కవ్వింపు ని రువ్వింది మాత్రం కరుణాకర్ కుంచే. తెలుగు కథకు గ్లామర్నిచ్చింది కరుణాకర్ బొమ్మే.


కరుణాకర్ బొమ్మ పొడవెంతో తెలుసు, ఆ కుంచె రాల్చిన అమ్మయి బరువెంతో తెల్సు , ఆ గుండ్రాలనిండా ,పెద్ద కండ్ల నలుపులో నిలువునా ములిగిపోయి తేలలేక పొయిన పాఠకుల చరిత్ర తెలుసు. కరుణాకర్ గురించే బొత్తిగా తెలీదు ,ఆయనక్కూడా పంజగుట్ట పెన్నా హోటల్ ఫస్ట్ ఫ్లొర్ లోని ఆధునిక స్టూడియో, సనత్ నగర్ ఎసార్టి 301 లోని తన ఇల్లు , నలభై పత్రికల ఫొన్ నంబర్లు తప్ప నలుగురు చిత్రకారుల ఫొన్ నెంబర్లు కూడ తెలీవు . ఇదే ప్రశ్న వో మధ్యాన్నపు టీ ముందు " ఎందుకని సార్ మీరు ఏ ఆర్టిస్ట్ తోనూ కలవరు, ఏ సభల్లోనూ కనపడరూ?" అని అడిగితే కాసింత చిరునవ్వును సిగరెట్ పొగతో కలిపి ఇలా అన్నాడు " ఎందుకబ్బా ఏ ఇద్దరు ఆర్టిస్ట్లు కలిసినా చేసే పని మూడో ఆర్టిస్ట్ ని తిట్టుకోవడమే కదా" ఆయన 70 లలో బొమ్మలు మొదలుపెట్టారు, 2013 సెప్టెంబర్ 12 మధ్యాహ్నం వరకు ఆయనే బొమ్మలే వేశారు, రంగులే పూశారు ఏ రెండో వాడి గురించి పొల్లు మాట అనిందీ లేదు, మూడో వాడి పైన నాలుక నూరిందీ లేదు. ఇదంతా వ్యక్తిగతం అయినా అది ఆయన వ్యక్తిత్వం.

నిజానికి తెలుగు లో ఇలస్ట్రేషన్ని మాత్రమే నమ్ముకుని జీవిక సాగించిన వాళ్ళు చాలా చాలా తక్కువ ఎంత తక్కువ అంటే చేతి వేళ్ళన్నీ గుప్పిట మూసి రెండు వేళ్ళు మాత్రమే తెరవొచ్చు మహా అయితే మరో వేలు, ఈ ఒకరిద్దరిలోనూ పక్కా ప్రొఫెషనల్ ఇలస్త్రేటర్ అంటే కరుణాకర్ ఒక్కరే ఎంత ప్రొఫెషనల్ అంటే కథలో వున్న విషయం సాంఘీకమా, పౌరాణికమా, చారిత్రకమా అనే తేడా లేదు దేన్నైనా కుదిరించే వారు, ముఖ్యంగా కరుణాకర్ బొమ్మల్లొ పలికినంత ఎరొటిక్ ఎస్సెన్స్ మరెవరి బొమ్మల్లొ పలికేదికాదు. శృంగారం చిలికేది కాదు. కథలోని థీం ని కాకుండా, సన్నివేశాన్ని వున్నది వున్నట్టు వేయడమే ఆయన శైలి. ఇలస్ట్రెషన్ లో పెద్ద పేరున్న కరుణాకర్ కుదిరినప్పుడల్లా కార్టూన్లు వేశారు, చిట్టి పిల్లలకోసం పొట్టి పొట్టి బొమ్మల కథలు వేశారు, మరీ ముఖ్యం గా పురాణ కథల్ని కామిక్స్ గీసారు. ఆయన గీసిన కొన్ని పిల్లల పుస్తకాలు అమెరికాలో ప్రచురించబడ్డాయి కూడా.
పడుగలు వచ్చాయంటే పత్రికల ముఖ చిత్రాలన్నీ ఆయన దేవతా మూర్తులతో, కావ్య నాయికలతో నిండిపొయేవి . పచ్చని ప్రకృతి, పిట్టల కిల కిల రవాలు కవర్ పేజి పైనుండి పలికేవి. ఆయన బలం రంగులు రంగులు లేకుండా కరుణాకర్ బొమ్మ వూహకు సాధ్యం కాదు, అవసరానికెప్పుడైనా నలుపు తెలుపుల్లొ బొమ్మ వేయాల్సి వచ్చినా కాసింత గ్రే వాష్ ని కుంచె కద్దుకుని అందులోనే సప్త వర్ణాలకు చోటు చూసుకునే వాడు.

ఏ చిత్రకారునికి రాకూడని ఫెరాలసిస్ స్త్రొక్ ఆయనకు పది సంవత్సరాల క్రితం వచ్చింది, ఆరోగ్యం కుదురుకునెంత ఆయనకు కుదురు లేకుండింది, కాస్త చేయి కదిలిందనిపించగానే మళ్ళీ పని మొదలు, ఆ సంధర్భం లో ఆయన్ని కలిస్తే స్ట్రోక్ వల్ల బ్రష్ స్ట్రోక్ సరిగా కుదరడం లేదు అందుకే పెన్ స్ట్రొక్స్ లో బొమ్మలేస్తున్నానన్నారు, అదృష్టవశాత్తు కొన్నాల్లకు ఫెరాలసిస్ స్ట్రోక్ పోయి ఆయన బ్రష్ స్ట్రోక్ ఆయనకు వచ్చేసింది. ఏది ఏమైనా ఎదీ ఆగదు అంటారు కాని. గత 30 ఏళ్ళుగా తెలుగు లొ కల పెద్దా చిన్నా పత్రికలన్నిటికీ బొమ్మలను దాదాపు 90 శాతం కరుణాకర్ ఒక్కరే వేస్తున్నారు, ఆయన నిష్క్రమణతో ఖాలీ అయిన స్థానాన్ని భర్తీ చేయగల మరొక్క చిత్రకారుడు తెలుగు నాట లేడు కాక లేడు, ఎవరో ఒకరు ఎదో ఒకటి అనేది విషయం కాదు విషయమంతా బొమ్మ స్థాయి, సమయానికి అందించడం గురించి. కరుణాకర్ లోని మరో గొప్ప విషయం బొమ్మలు గీసినంత కాలం సమయానికి అందించడం రోజంటే రోజే, గంటంటే గంటే. చెప్పిన సమయానికి చెప్పినట్టు బొమ్మ ఇచ్చేవారాయన. ఇంతటి క్వాలిటీస్ తొ బొమ్మలు వేయగలవారెవరా అని ఎదురు చూడ్డమే ఇక చూడాల్సింది.

మనిషి అంటే పని అని, పనికి మారుపేరు కరుణాకరని జీవితమంతా పని చేసి ఆ పని తాలుకు సౌరభాన్ని, సౌందర్యాన్ని తెలుగులో కొన్ని తరాలకు పంచిన కరుణాకర్ గుండె ఆగినపుడు, ఆయన దేహానికి నివాళిలర్పించడానికి వచ్చిన వారు కేవలం పదిమంది చిత్రకారులు, ఒక రచయిత, ఒక సంపాదకుడు. కడుపులో చల్ల కదలకుండా ఫేస్ బుక్ లొ 26 లైకులు 82 కామెంట్లు అందులో 19 రిప్పులు! . నిజానికి తెలుగు నాట ఆయనతో తమ కథలకు బొమ్మ వేయించుకోని రచయిత లేడనే చెప్పాలి, ఆయనతో పని చేయించుకోని పత్రిక లేదనే వ్రాయాలి. అయినా చిన్న చివరి నివాళి లేక ఆ ఆగిన గుండె ఒక నివాళి కోసం మళ్ళీ కొట్టుకునే వుంటుంది. ఒక సినిమా వాడు 50 పాటలు వ్రాసిన బంగరు సంధర్భాన్ని, వేయి బూతు పాటలు పాడి తెలుగు జాతి నిండు గౌరవాన్ని నిలబెత్తిన క్షణాన్ని కల్లకద్దుకుని రవీంద్రభారతిలో సంబరాలు జరుపుకునే ఈ జాతి, ఏది కళ అవునో, దేని వల్ల సంస్కృతి సుసంపన్నం అవుతుందో దాని తాలూకు స్పర్శ జ్ణానం లేని ఈ నా జాతి రెండుగా ఏమీ రెండువేల ముక్కలైనా దరిద్రం తీరునా?

(కరుణాకర్ గారి బొమ్మలు ఇచ్చిన ప్రముఖ చిత్రకారులు హంపి గారికి కృతజ్ఞతలు)



4 ఆగస్ట్ 1970 న విశాఖపట్నంలో సూర్యప్రకాశ్, కస్తూరి దంపతులకు జన్మించిన కరుణాకర్ అమీర్‌పేటలోని ప్రభుత్వ పాఠశాలలో విద్యనభ్యసించి, అనంతరం ఏపి కాలేజీ నుండి డిగ్రీ పట్టా అందుకున్నారు. బొమ్మల్లో శిక్షణ ఎక్కడ పొందని కరుణాకర్ జె ఎన్ టీ యూ ఫైన్ ఆర్ట్ కళాశాల లో ఫొటొగ్రఫి లో బీ ఎఫ్ ఏ చేశారు. తెలుగులో ఆయన బొమ్మ అచ్చుకాని పత్రిక అంటూ దాదాపు గా ఏదీలేదు, లెఖ్ఖలు వేస్తే తెలుగు చిత్రకారుల్లొ కరుణాకర్ వేసినన్ని బొమ్మలు మరెవరూ చిత్రించి వుండక పొవచ్చు. కరుణాకర్‌కు ఇద్దరు కుమార్తెలు, ఒక కొడుకు ఉన్నారు. సోమాజిగూడలోని ఆయన బొమ్మలు వేసుకునే స్టూడియో పేరు ఆధునిక ,గురువారం సాయంత్రం గుండెనొప్పి రావడంతో మృతి చెందారు. ఆయన మరణం కుటుంబానికే కాదు పత్రికా ప్రపంచానికి తీరని లోటే.